دوخت ماسک برای جامعه من یک هدیه برای همه درگیر

به زودی پس از من تالاهاسی فلوریدا., جامعه شروع پناه در محل پر که بی ناتوانی من می دانم که همه شما به یاد داشته باشید من پیوست محلی ماسک-ساخت گروه در Facebook. به عنوان هر یک از ما آگاه شد از کمبود ماسک برای کارکنان بهداشت و درمان ما و پیش بینی وحشت از آنچه که به معنای یک ارتش کوچک از فاضلاب جمع آوری آنلاین داستد کردن ماشین آلات دوخت و آنچه که ما می تواند با تمام قلب ما.

ما رد و بدل و روش های ساخت ماسک های موثر تر و جایگزین برای تسمه هنگامی که یک چهارم اینچ الاستیک به فروش می رسد در همه جا. فاضلاب بود که ماشین آلات شکسته اما یک انبار پارچه در سمت چپ آن بر درب خانه کسانی که با کار دستگاه اما بدون پارچه. دوخت پدر و مادر راه اندازی ماسک-ساخت ایستگاه در کنار میز خود فاصله-آموزش کودکان و کار از خانه همسران و نوتبوک از ماسک در هر لحظه یدکی. در حقیقت من این را به عنوان بهترین بخشی از آن زیبا اما کوتاه دوره در جدول زمانی که ما همه در همان صفحه تمام ایستاده با هم در برابر ویروس به عنوان یک جبهه متحد.

من در اوایل ماسک-ساخت تلاش دیدم که تصویری از یک زن که ابراز خشم خود را در مورد بیمارستان ها در حال کسب و کار است که صاحبان ثروتمند در بالا انجام نداده هر چیزی به ساحل تا ذخایر از PPE به بافر برابر نیست-بحران پیش بینی نشده ما خودمان را در. او با اشاره به این که حرف از پزشکان و پرستاران بودن قهرمانان خطرناک بود به آنها, زیرا این رو آنها را به خطر بدون حفاظت. و مثل همیشه او گفت: زنان در حال چیدن تا شل و پرداخت آن با زمان خود منابع و پول و انرژی است. اما بله او انجام آن به هر حال. و پس از آن بود I. چگونه می تواند ما را امتحان کنید تفاوت را هنگامی که ما می تواند? (من غذای آماده در اینجا هر چند که یک بار وجود دارد یک دسته در بحران سیستم بهداشت و درمان نیاز به تعمیرات اساسی.) بنابراین من از جیبش قابل اعتماد خواننده من از آنجایی که من یازده. بسیار ماشین مادر بزرگ من به من آموخت که در یکی از من استفاده می شود به هک هم پوشش لحاف برای بهترین دوست من زمانی که او نمی تواند پیدا کردن یکی برای او فوق العاده طولانی و تختخواب اتاق خوابگاه در دانشگاه های ما حرکت می کند-در تاریخ, یکی از من استفاده می شود به دوختن blankies برای نوزادان است. و من به کار.

من کانال من تلاش به ساخت ماسک برای کارکنان بهداشتی درمانی در بیمارستان محلی ما—بیمارستان که در آن سه تن از پنج فرزند متولد شد. آنها تا به حال قرار داده و از یک الگوی خاص و دستورالعمل برای ماسک از آنها را برای کارکنان خود را, و من انداخت خودم را به مطمئن شوید که ماسک من ساخته شده بودند که بهترین آنها می تواند.

در اطراف این زمان پسر من که در حال بازی در حیاط خانه ما پا در یک rusty nail که رفت و مستقیما از طریق تنها از کفش خود و به پای خود را. من او را به اورژانس اطفال اتاق (او خوب بود خدا رو شکر) و دکتر وجود دارد با پوشیدن یک ماسک از این ماسک گیری ابتکار عمل. دیدن که باور نکردنی بود. من نمی می گویند هر چیزی به دکتر در مورد آن و من هنوز هم آرزو می کنم من می تواند دیده می شود خود واقعی لبخند اطمینان بخش به جای زور زدن برای دیدن لبخند-زیگ زاگ از چشمان خود را, اما من تا به حال می آیند چهره به چهره با روشی که انجام بخشی از کوچک ما باعث تفاوت و نه درست است که لبخند عکس تفاوت که واقعا عالی و لازم است که به عنوان, اما یک تفاوت به فرد با ارزش.

خانواده من انجام بخشی از ما را برای ماندن در خانه قدرتمند و در عین حال منفعل-احساس سرویس به علت, اما وقتی دیدم دکتر با پوشیدن یک دست دوخته شده, ماسک, من احساس تسکین بودن در یک موقعیت برای انجام چیزی بیشتر. و فراتر از عمیق رضایت شخصی از دیدن میوه از کار من دوخت ماسک به من داد یکی دیگر از هدیه, هدیه ای از آموزش فرزندان من است. و این نه فقط آموزش فرزندان من به دوختن.

من نه ساله و پسر کشف او "را دوست دارد به آهن" (ما را ببینید چه مدت آن طول می کشد!), اما همچنین یاد گرفتم که با توجه به زمان به تمرکز بر روی جزئیات بر کیفیت کل. من هفت ساله پسر است که مبارزه با احساسات بیش از حد کوچک به عنوان جوانترین بزرگ "کودکان و نوجوانان" قرار گرفت سیم-اندازه گیری و برش و چین دار وظیفه و احساس او در بخشی از چیزی است که مهم و بزرگ است. و دختر من که هم سن و سال من بود وقتی که من خیاطی یاد گرفتم که نه تنها به "اندازه گیری دو بار یک بار قطع" اما که وجود دارد چنین چیزی به عنوان یک درز چاک دهنده و این اشتباه است که فقط بخشی از ایجاد چیزی ارزشمند است.

خانواده من با هم کار می کرد. ما باز قلب ما را به درد و رنج و ترس از این که دیگران رو به رو شد و ما آنچه که ما می تواند به خانواده ما بخشی از کاهش آن است.