چرا رسانه ها قربانیان جنایات خشونت آمیز را پاک می کنند؟

در دسامبر 2019، یک دانش آموز 18 ساله بارنارد به نام تسا ماجرز در غرب هارلم توسط نوجوانی که قصد سرقت از او را داشت با چاقو کشته شد. مطمئنم که او را به خاطر می آورید: دختر یک استاد انگلیسی، تسا گفته می شود که موسیقیدانی با استعداد و شاعری درخشان بوده است. او رویاهای بزرگی برای آینده داشت و گربه ها و برادر کوچکترش را دوست داشت.

تقریباً دو سال بعد، در 9 ژانویه 2022، کریستال بایرون-نیوز 19 ساله در یک شیفت شب در برگر کینگ در همان خیابان در سراسر شهر، در شرق هارلم کار می کرد. مردی ناشناس وارد شد، او را با اسلحه تهدید کرد، 100 دلار گرفت و سپس با شلیک گلوله او را کشت. کریستال و خانواده اش از پورتوریکو به نیویورک نقل مکان کرده بودند و او اخیراً به مادرش گفته بود که می ترسد سر کار برود. متأسفانه، به دلیل عدم توجه رسانه ها به قتل او، این تنها چیزی است که در مورد او می دانم.

چرا دو زن جوان که تمام زندگی خود را در پیش داشتند و در خیابان 116 به فاصله یک مایل از هم کشته شدند، این همه مکان های متفاوتی را در کانال خبری ملی ما اشغال می کنند؟ چرا جستجو برای نام منجر به 508 نتیجه می شود نیویورک تایمز و صفر کر کننده دیگر؟ تنها ذکر کریستال در زمان اشاره ای به "یک نفر" است: داستانی که مسیر شهردار آدامز را توصیف می کند به ما می گوید که آدامز "از برگر کینگ بازدید کرد، جایی که شخصی در حین سرقت کشته شد."

وسوسه انگیز است که فکر کنیم این اختلاف توجه ناشی از نژادپرستی است، اما این توضیحی ساده انگارانه برای حقیقت پیچیده تر است، یعنی اینکه این اختلاف ناشی از تفاوت های طبقاتی است.

چهره های رسانه ای که در مطبوعات و رسانه های اجتماعی صحبت های عمومی می کنند در واقع کاملاً همگن هستند. آن‌ها معمولاً از پیشینه‌های مشابه طبقه‌ی بالاتر آمده‌اند، در مدارس نخبگان یکسان شرکت می‌کنند، به پادکست‌های مشابه گوش می‌دهند، و سیاست‌های نگران‌کننده‌ای مشابه با همتایان خود دارند. آنها در برگر کینگ کار نمی کنند. جهنم، آنها حتی این کار را نمی کنند بخور در برگر کینگ

راستش را بخواهید در کریستال قابل مشاهده نیستند. و ما تمایل داریم به آنچه می دانیم توجه کنیم. همدلی وقتی قلب ها را می کشد که به راحتی بتوانیم خود را به جای قربانی بگذاریم.

این طبیعی است. اما این نیز یک مشکل بزرگ است. زیرا وقتی به تجربیات شخصی خود و فقط تجربیات شخصی خود اجازه می دهیم آنچه را که شایسته توجه ما است دیکته کند، ما نیز دیکته می کنیم که زندگی چه کسی مستحق حمایت ما باشد. و حقیقت این است که ما اکثر آمریکایی ها را پشت سر می گذاریم.

اما این فقط شکاف همدلی نیست که قتل تسا را ​​از کریستال جدا می کند. به نوعی، در سال 2022، در بحث ملی به نقطه ای رسیدیم که شکایت عمومی از قتل به دست یک جنایتکار گستاخ، یک بیانیه سیاسی است. محاسبه ملی که پس از ترور جورج فلوید در سال 2020 انجام شد، قوانین ناگفته اما بسیار روشنی را برای هر بحث مرتبط با جرم ایجاد کرد: جلب توجه به آن به عنوان خدمت به برنامه نظم و قانون شناخته شده است که گفته می شود برای مردم "خطرناک" است. رنگ در این دیدگاه تحریف‌شده، که عمدتاً توسط رسانه‌های اجتماعی شکل گرفته است، رفتار نادرست پلیس دلیلی بسیار مبرم‌تر از جرایم خشونت‌آمیز است، و اولی تنها در صورتی می‌تواند به درستی مورد توجه قرار گیرد که دومی را دست کم بگیریم.

در این دگم جدید همه قربانیان جنایات در شهر که دیگر نامشان را نمی‌آوریم پاک شده‌اند - یک صفر ضخیم بزرگ در نیویورک تایمز نوار جستجو این به این دلیل است که وقتی با داستان‌های دلخراش قربانیان روبرو می‌شویم، اکنون قبل از برجسته کردن آنها دو بار فکر می‌کنیم تا متهم به برخورد با تیم اشتباه نشویم.

با این حال، سیاسی شدن جرم و جنایت یک کالای لوکس است. برای روزنامه‌نگاران یا افرادی که در رسانه‌های اجتماعی رهبری فکری را انجام می‌دهند، افزایش 2 یا 20 درصدی جرم تنها یک عدد در یک بحث سیاسی گسترده‌تر است. اما در حالی که نخبگان در حال بحث در مورد ارسال این توییت هستند، میلیون ها آمریکایی با واقعیت روزانه افزایش جنایات خشونت آمیز مواجه می شوند. برای بسیاری از افراد، 2 درصد یا 20 درصد تفاوت بین مرگ و زندگی است.

اخیراً یکی از دوستان به درستی گفته است که بسیاری از افرادی که از عدالت کیفری صحبت می کنند تاوان یک اشتباه را نمی پردازند. آنها کسانی نیستند که مرتباً صدای شلیک گلوله را بیرون از پنجره می شنوند یا دقیقاً می دانند که کجا می توانند و کجا نمی توانند به محله خود بروند. اگر نصف شب سوار مترو می شوند، دلیلش این است که از مهمانی برمی گردند، سر کار نمی روند.

این امتیاز فرصتی است برای بحث درباره جرم به عنوان یک مفهوم سیاسی انتزاعی، نه یک واقعیت روزمره.

در شهر و کشوری که جوانان جاه طلبی را به دنبال زندگی بهتر جذب می کند، تسا و کریستال می توانند روزی خود را در یک شغل یا در یک برنامه آموزش عالی بیابند. آینده آنها ممکن است موازی باشد، به جای یکسان. اما در بحث‌های جمعی ما که توسط کانون‌های 280 کاراکتری تقویت می‌شود که مسائل پیچیده را به صورت سیاه و سفید، درست یا نادرست، متعادل می‌کند، یکی به خاطر می‌آید، در حالی که دیگری صرفاً «یک نفر» است.

فکر نمی‌کنم در مورد تسا ماجرز کمتر از کریستال بایرون نیوز صحبت کنیم. در واقع، ما باید در مورد هر دو بیشتر صحبت کنیم. ما باید نام و چهره هزاران قربانی قتل در آمریکا را در سال 2021 نشان دهیم و اجازه ندهیم که بی حس شویم یا از زندگی آنها فاصله بگیریم. ما فقط می توانیم امیدوار باشیم که این زنان جوان (و آنهایی که متأسفانه دنبال خواهند شد) به نام های معروف تبدیل شوند و هر گونه ذکر داستان غم انگیز آنها مطالبه عدالت باشد.

اسمشونو بگو

مردی که کریستال بایرون-نیوز را کشت هنوز آزاد است. او یک جایزه 10000 دلاری دارد برای هر کسی که می تواند منجر به دستگیری او شود.

Yael Bar Tour یک مشاور رسانه های اجتماعی متخصص در ارتباطات بحران و اجرای قانون است و قبلاً مدیر رسانه های اجتماعی پلیس نیویورک بوده است. می توانید او را در توییتر @yaelbt پیدا کنید.

نظرات این مقاله متعلق به خود نویسنده است.