شدت آبله، در "1883" توسط پارامونت + توضیح داده شده است

اگر فکر می کردید یلوستون بی رحمانه بود، صبر کنید تا دو قسمت اول پیش درآمد سری جدید او را ببینید 1883 در پارامونت +.

از آن اول اولش 1883 به مخاطب نشان می دهد که این دوره پر از بدبختی است، زیرا یک شخصیت باید در خانه خانوادگی خود با یک اپیدمی مرگبار آبله مبارزه کند. این یک یادآوری واضح است از اینکه آبله برای قرن ها چقدر ویرانگر بوده است و چقدر این بیماری برای مردم غرب قدیم نابخشودنی بوده است.

در اسپین آف تیم مک گرو و فیث هیل به عنوان نسل های قدیمی خانواده داتون حضور دارند، در حالی که سم الیوت و لامونیکا گرت نیز در این سریال که توسط تیلور شریدان ساخته شده، بازی می کنند. قسمت‌های 1 و 2 هم‌اکنون برای مشاهده در دسترس هستند و هر قسمت هر هفته یکشنبه‌ها از پارامونت + پخش می‌شود.

آبله، همانطور که در «1883» دیده شد

اگرچه این بیماری در حال حاضر تا حد زیادی ریشه کن شده است، جهان از 1883 نشان می دهد که آبله یک تهدید بسیار واقعی است.

در اولین صحنه اپیزود 1، شی برنان با بازی الیوت را می بینیم که در سوگ از دست دادن همسر و دخترش که هر دو بر اثر آبله جان باخته اند، سوگواری می کند. ابتدا دختر شی را می بینیم که بدنش از کورک پوشیده شده است. شی در حالی که دخترش را برمی دارد و او را به طبقه بالا می برد تا جایی که همسرش نیز بر اثر این بیماری جان خود را از دست داد، برای جلوگیری از اشک هایش تلاش می کند.

به نظر می رسد که آنها تنها خانواده ای هستند که شای دارد و وقتی آنها رفتند، تصمیم می گیرد خانه را در حالی که جسدشان داخل است به آتش بکشد.

بعداً، هنگامی که شی و خانواده داتون به سفری در سراسر دشت های آمریکا رفتند، هر یک از مسافران گروه خود را از نظر آبله بررسی کردند. متأسفانه یک مرد و خانواده اش می خواهند شهر را ترک کنند زیرا همه آنها آلوده هستند.

تاریخچه آبله

سازمان بهداشت جهانی (WHO) ریشه کنی جهانی آبله را در سال 1979 تایید کرد. این بیماری هزاران سال قبل ده ها میلیون نفر را کشت.

اولین شواهد آبله در مومیایی های مصری یافت شده است که 3000 سال پیش مرده اند، اما از آن زمان تا کنون شیوع های ویرانگری در دوره های بزرگ تاریخ وجود داشته است.

در دهه 1600، آبله به عنوان علت مرگ کل گروه های جمعیت هند ذکر شد. در ایالات متحده باقی ماند و همچنین یک تهدید در غرب قدیم در دهه 1800 بود. تلاش‌های واکسیناسیون در قرن نوزدهم انجام شد که باعث کاهش تعداد مرگ و میر شد، اما شیوع‌های پراکنده‌ای وجود داشت که باعث مرگ هزاران نفر در بخش‌هایی از آمریکا شد.

آبله چقدر خطرناک بود

اگرچه عفونت آبله یک حکم اعدام نبود، شانس به ندرت به نفع بود. مرگ و میر در طول قرن ها در نوسان بوده و اغلب به 60 درصد می رسد. این برای کودکان بسیار خطرناک بود، زیرا بیش از 80 درصد از مبتلایان در برخی مناطق بر اثر این بیماری جان خود را از دست دادند.

به طور معمول، علائم آبله در یک بیمار شامل تب و استفراغ قبل از ایجاد پاپول‌های جوش مانند روی پوست بعد از روز دوم است. ضایعات، پاپول‌ها و سایر اسکارها پس از یک هفته عفونت روی پوست تأثیر می‌گذارند.

حتی اگر بیماران زنده بمانند، تعداد زیادی در اثر این بیماری نابینا می شوند و بسیاری از آنها تا پایان عمر از بیماری های پوستی و زخم رنج می برند.

آبله یک بیماری عفونی بود که از طریق هوا منتقل می شد و معمولاً از طریق تماس چهره به چهره از فردی به فرد دیگر منتقل می شد.

تلاش‌های واکسیناسیون در قرن 19 و 20 سازمان جهانی بهداشت را بر آن داشت تا در دسامبر 1979 آبله را به عنوان یک بیماری ریشه‌کن‌شده جهانی طبقه‌بندی کند.