دکتر کینگ به دنبال پایان دادن به «دیدگاه نژادی» است. دست از خیانت به او بردارید

از آنجایی که ملت این هفته روز مارتین لوتر کینگ جونیور را جشن می گیرند، دشوار است که نقش کینگ در گفتمان ما را با بحث مذهبی مقایسه نکنیم. همانطور که پیروان ادیان بزرگ جهان به متون مقدس خود روی می آورند تا در مورد تفاسیر مختلف برای حل مشکلات امروز بحث کنند، هر جناح سیاسی در آمریکا به سرعت از کینگ برای دفاع از ایدئولوژی خود استفاده می کند.

اما مانند شخصیت‌های مذهبی گذشته، کینگ مرد پیچیده‌ای بود که دیدگاه‌های متعددی داشت که در طول زمان تکامل یافت. تلاش برای برنده شدن در مناظره با به اشتراک گذاشتن نقل قولی از MLK به عقل او آسیب می رساند. تنها با مطالعه کار زندگی و مسیر تفکر او می توان واقعاً خرد او را به دست آورد.

میراث کینگ نقش ویژه ای در زندگی من داشت زیرا من در خارج از آتلانتا که یکی از مهدهای جنبش حقوق مدنی بود بزرگ شدم. نه چندان دور از خانه خانواده من تئاتری بود که قبل از تصویب قانون حقوق شهروندی ساخته شده بود. از آنجایی که برای بازگشایی بازسازی شد، می‌توانید ورودی جانبی تاریک و غبارآلود را ببینید که برای افرادی که جنوبی‌ها زمانی آن را «رنگین پوستان» می‌نامیدند، در نظر گرفته شده بود.

من مشتاق شناخت جنبشی بودم که جنوب را ساخت و به من اجازه داد آزاد و مرفه زندگی کنم. من در سخنرانی های کشیش جوزف لوری و سفیر اندرو یانگ، همکاران کینگ شرکت کردم. من یک نسخه از خاطرات جان لوئیس در مورد جنبش خریدم، راه رفتن با باد. و بالاتر از همه، من خودم را در نوشته‌ها و سخنرانی‌های کینگ ریختم و به دنبال درک ذهن مردی بودم که برای آزادی اقلیت‌های آمریکایی بسیار مهم بود.

یکی از آثاری که من همیشه به‌ویژه جالب می‌دانستم، سندی است که در سال 1961 توسط کینگ نوشته شده است، که توسط مؤسسه تحقیقاتی و آموزشی مارتین لوتر کینگ، یک دانشجوی جوان در دانشگاه استنفورد، نگهداری می‌شود. کینگ در این متن با عنوان «پس از تبعیض‌زدایی - چه چیزی» در مورد چگونگی تصور آینده‌اش پس از پیروزی در نبرد برای جنبش‌های تبعیض‌زدایی از نهادها صحبت می‌کند. این دریچه ای فریبنده به وسعت دیدگاه اخلاقی کینگ ارائه می دهد.

متن بر جنبش دانشجویی متمرکز است که کینگ علیه نیروهای جداسازی بسیج کرد. پویایی جنبش دانشجویی تنها زمانی قابل درک است که متوجه شویم که این بخشی از شورش همه جوانان - سیاه و سفید - علیه جهانی است که هرگز ساخته اند. قیام نه تنها برای دستیابی به تبعیض‌زدایی، بلکه نظم اجتماعی سازگار با اصول والایی که ملت بر اساس آن بنا شده است.

این نظم اجتماعی، در ذهن کینگ، فقط پایان جداسازی رسمی نبود. او درباره جنبش دانشجویی گفت: «تقریباً همه آنها می دانند که مرز جدید «ادغام» خواهد بود، نه «تکفیع» و این تفاوت بزرگی ایجاد می کند.

چه چیزی تبعیض‌زدایی را از ادغام متمایز می‌کند؟ کینگ می‌نویسد که «تکیک‌زدایی باز کردن امکانات و خدمات عمومی به روی همه است»، در حالی که «ادغام بسیار ظریف‌تر و درونی‌تر است، زیرا شامل نگرش‌هایی است: پذیرش متقابل افراد و گروه‌ها». او استدلال می‌کند که تبعیض‌زدایی یکپارچه‌سازی را ممکن می‌سازد، "اما این خودکار نیست."

دلیل اینکه جداسازی یک شرط ضروری اما ناکافی برای یکپارچگی است این است که حتی پس از حذف قوانین بین آنها، سیاه پوستان و سفیدپوستان باید در سراسر خط رنگی نامرئی، هرچند واقعی، دوستی پیدا کنند.

کینگ این روند ادغام را نه تنها از سفیدپوستان بلکه از آمریکایی های آفریقایی تبار مستلزم استقامت می داند. او می نویسد، این سوال همچنان باقی است، "آیا سیاه پوستان به طور کلی به راحتی می توانند از تعصبات خود دست بکشند که اکنون می توانند حقوق خود را از دیگران مطالبه کنند؟" آیا همین صراحت در پذیرش سفیدپوستان در باشگاه‌های سیاهپوستان، انجمن‌های برادری و سایر انجمن‌های داوطلبانه نشان داده می‌شود که اکنون در تقاضا برای پذیرش در رستوران‌ها، تئاترهای شنی نشان داده می‌شود.

دکتر کینگ ادامه می‌دهد: «به‌علاوه، زمانی که نبرد درهای حقوق و فرصت‌ها را باز کرد، یک تعهد بسیار واقعی برای «تحویل کالاها» وجود خواهد داشت، یعنی رفتار خوب و خوب کار کردن.

کینگ با افشای این شرایط برای آمریکایی های آفریقایی تبار خوش بین است که آنها می توانند آنها را برآورده کنند. او نوشت: "من مطمئن هستم که دانش آموز سیاهپوست که در حال حاضر در بحبوحه نبرد برای حذف تبعیض نژادی است، انتقال موفقیت آمیزی به کمپین ادغام و مسئولیت های آن انجام خواهد داد." یکی از دلایل اعتقاد او این است که جنبش دانشجویی «هرگز از عدالت برای سیاه‌پوستان دفاع نکرده است، بلکه عدالت برای همه مردان، از جمله سیاه‌پوستان، البته... دانشجویان با «برتری سیاه‌پوستان» به شدت مخالف بودند. "سلطه سفید".

بخشی از سند که بیش از همه من را برانگیخت این بود که کینگ پیش‌بینی کرده بود که جنبش ادغام را به دست خواهد آورد. کینگ می نویسد: "همانطور که تفاوت رنگ محو می شود، دیدگاه نژادی نیز کاهش می یابد." صحبت دقیق در مورد روزنامه های سیاهپوستان، کلیساهای سیاهپوستان یا رای سیاهپوستان کمتر و کمتر امکان پذیر خواهد بود. وضعیت اقتصادی، اجتماعی و شغلی بیشتر و بیشتر در تعیین جهت گیری مرد بسیار مهم تر از رنگ پوست او خواهد بود.»

آنچه در مورد آینده خیالی کینگ واقعاً قابل توجه است این است که اینجا فقط آمریکا نیست، جایی که گروه های نژادی حقوق برابر و دسترسی به فرصت ها دارند. اینجاست که خود «دیدگاه نژادی» منحل شده است. کینگ متوجه شد که ما نمی‌توانیم بدون مبارزه با داستان‌های اجتماعی خود نژاد با نژادپرستی مبارزه کنیم. و او معتقد بود که وظیفه سفیدپوستان و آمریکایی های آفریقایی تبار است که به تحقق این دیدگاه کمک کنند (در آمریکای امروزی که متنوع تر است، او احتمالاً این توصیه را به همه گروه های قومی ارائه می دهد).

در زمانی که افراد زیادی - سیاستمداران، رسانه ها، بنیادهای ثروتمند و گروهی از مشاوران تنوع شرکتی - قصد ایجاد و تقویت دسته بندی های نژادی را دارند، خوب است که به خرد کینگ گوش دهیم و دور هم جمع شویم تا آینده را تصور کنیم. از مرزهای توخالی نژاد فراتر می رود.

زید گیلانی روزنامه نگار اهل آتلانتا، جورجیا است. او قبلاً به عنوان گزارشگر وبلاگ نویس برای ThinkProgress، جمهوری متحد، کمپین برای کمیته تغییر مترقی و آلترنت کار می کرد. او یک خبرنامه Substack در inquiremore.com دارد.

نظرات این مقاله متعلق به خود نویسنده است.