محرومیت رقیب لوکاشنکو آخرین مورد در 27 سال حکومت است

محکومیت یکی از رقبای سیاسی اصلی رئیس جمهور الکساندر لوکاشنکو به ۱۸ سال زندان در روز سه‌شنبه، آخرین مورد در تاریخ طولانی چنین احکامی است که توسط دیکتاتوری که ۲۷ سال با مشت آهنین بر بلاروس حکومت کرده است، صادر شده است.

در اوایل سال جاری، ماریا کولسنیکووا، فعال مخالف، به اتهام "توطئه برای به دست گرفتن قدرت از راه های خلاف قانون اساسی" در همان انتخابات سال 2020 به 11 سال زندان محکوم شد.

مرکز حقوق بشر ویانا بلاروس تخمین می زند که تا 15 دسامبر، حدود 929 نفر در بلاروس زندانی سیاسی هستند.

این نوع سرکوب استراتژی رایج دیکتاتورهاست.

سرکوب ابزار مفیدی برای ارعاب و گفتن مخالفان است، اما می‌تواند شمشیر دولبه برای دیکتاتورها باشد.»

از 52 رژیم در سراسر جهان که به عنوان دیکتاتوری به رسمیت شناخته شده اند (از مجموع 195 کشور، یا بیش از 25٪)، اکثر آنها متهم به بستن مخالفان سیاسی خود هستند.

سوتلانا سیخانوفسکایا، همسر تسیخانوفسکی و خود نامزد سابق ریاست جمهوری، به آسوشیتدپرس گفت: «دیکتاتور علناً از قوی‌ترین مخالفان خود انتقام می‌گیرد». آنها به دلیل تمایل به زندگی در بلاروس آزاد سرکوب شده اند.»

علیرغم صدور حکم رسمی وی، بسیاری از فعالان، کشورهای متحد و شهروندان بلاروس ابراز نگرانی و خشم کرده و گفتند که این اتهام ناعادلانه است و بسیاری رئیس جمهور را به سرکوب متهم کرده و تیخانوفسکی را یک زندانی سیاسی می نامند.

در پاسخ به این حکم، جامعه بین‌المللی موجی از حمایت را ارسال کرد و رئیس‌جمهور لوکاشنکو را محکوم کرد، تهدید به تحریم‌های شدید کرد و خواستار آزادی فوری تیخانوفسکی شد.

آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه ایالات متحده در بیانیه ای گفت: «این احکام شاهد دیگری بر بی توجهی رژیم به این تعهدات بین المللی و همچنین حقوق بشر و آزادی های اساسی بلاروس ها است». مردم بلاروس لایق بهتری هستند.

Ai Weiwei که در سال 2011 توسط دولت چین بسته شد، دیدگاه خاص خود را ارائه می دهد. یک فعال و هنرمند برجسته قبل از دستگیری، در مصاحبه ای به PBS گفت: "هنر من پایه مشروعیت آنها را متزلزل می کند."

او درباره حبس سیاسی خود گفت: «در این بازداشت شما به وضوح می فهمید که چرا یک کشور یک فرد را می رباید. "می بینید، آنها واقعا شما را جدی می گیرند. بنابراین من را روشن تر کرد که چگونه اقتدارگرایان از هنر، نگرش های متفاوت و عقاید متفاوت می ترسند... آنها نمی توانند با آن زندگی کنند."

در سرتاسر جهان، رژیم های دیکتاتوری در کشورهایی مانند بلاروس، ونزوئلا، چین و میانمار (برمه) متهم به زندانی کردن شهروندان تنها بر اساس فعالیت های سیاسی خود شده اند. به گفته عفو بین‌الملل، در حالی که برخی از زندانیان بدون هیچ نشانه‌ای از خشونت فیزیکی آزاد شده‌اند، اکثر آنها با شرایط سختی روبرو هستند.

کو بو کی یکی از دبیران انجمن کمک به زندانیان سیاسی در برمه است. این سازمان که در سال 2000 تأسیس شده و در تایلند مستقر است، از آزادی همه زندانیان سیاسی، تسهیل ادغام مجدد آنها در جامعه و تضمین حق آنها برای مشارکت ایمن در روند دموکراتیک حمایت می کند.

او اوایل این هفته در توییتی درباره وضعیت زندانیان سیاسی در میانمار نوشت: «وضعیت در زندان‌ها بدتر و بدتر می‌شود». زندانیان سیاسی به طرز وحشیانه ای مورد ضرب و شتم قرار گرفته اند و زندانیان سیاسی به طور عمدی سرکوب شده اند. زندان ها بسیار شلوغ هستند و زندانیان نمی توانند خواب کافی داشته باشند و نمی توانند درمان پزشکی کافی دریافت کنند. فساد گسترده است.

در بلاروس، سوتلانا سیخانوفسکایا ردای شوهرش را پوشید. پس از دستگیری وی توسط مقامات، او تصمیم گرفت به جای او نامزد شود و به زودی با شعار "نماد آزادی" به نامزد اصلی مخالفان در برابر لوکاشنکو تبدیل شد.

در طول مبارزات انتخاباتی خود، Tsikhanovskaya مکررا مورد تهدید قرار گرفت. پس از اینکه لوکاشنکو گفت که 90 درصد آرا را به دست آورده است، ادعایی که به طور گسترده در سطح بین المللی رد شد، او توسط مقامات بازداشت شد و باعث شد او از بلاروس از ترس عواقب بیشتر فرار کند.

علیرغم تاکتیک های ارعابی که توسط دولت بلاروس استفاده می شود، او همچنان علیه رژیم خودکامه صحبت می کند و به یک فعال مشهور جهانی تبدیل شده است. او روز سه‌شنبه به خبرنگاران بی‌بی‌سی گفت که حکم شوهرش با انگیزه «انتقام‌جویی شخصی» بوده است.

اگرچه او گفت که برای این حکم آماده است، اما به نظر می رسید که سنگینی حکم او را منصرف کند.

سیخانوفسکایا گفت: "من آماده بودم که حکم بسیار شدید باشد، اما اینجا نمی نشینم و به سن آزادی شوهرم فکر نمی کنم."

تنها سوال من از خودم این است که من و جامعه دموکراتیک چه کار دیگری می توانیم انجام دهیم تا نه تنها سرگئی تیخانوفسکی، بلکه تمام زندانیان سیاسی پشت میله های زندان را در حال حاضر آزاد کنیم.