در سال های اخیر، نگرانی ها در مورد استخراج دیجیتال و نقض حریم خصوصی آنلاین به یک نگرانی فزاینده در حوزه عمومی و سیاسی تبدیل شده است.
مشخص شده است که دولت‌ها از جمع‌آوری داده‌های مشکوک استفاده می‌کنند، که نگرانی‌هایی را در مورد نظارت بیشتر دولت‌ها و تأثیری که این عمل ممکن است بر روند دموکراتیک و طیف گسترده‌تر ژئوپلیتیک داشته باشد، ایجاد می‌کند.
غول‌های فناوری جهانی مانند فیس‌بوک و گوگل نیز به خاطر مدیریت اطلاعات شخصی کاربران - که اغلب برای اهداف تبلیغاتی هدفمند به اشخاص ثالث فروخته می‌شوند - محکوم شده‌اند، زیرا ترس از نقض حریم خصوصی افزایش یافته است.
این نگرانی ها به دقت مورد مطالعه قرار گرفته است رازداری قدرت است: چرا و چگونه باید کنترل خود را دوباره به دست آورید داده ها، توسط فیلسوف کاریسا ولیس. این کتاب اصول اخلاقی را نشان می دهد که چگونه شرکت ها و دولت ها از داده ها بهره برداری می کنند و چگونه مصرف کنندگان می توانند از محافظت بیشتری برخوردار شوند.
رازداری قدرت است در 25 ژانویه در جلد رقعی با مقدمه و پسگفتار به روز شده توسط نویسنده منتشر شده است. ولیس دانشیار دانشکده فلسفه و موسسه اخلاق در هوش مصنوعی و استاد فلسفه در کالج هرتفورد، دانشگاه آکسفورد است.
نیوزویک دسترسی انحصاری به پسگفتار جدید کتاب را دریافت کنید که می‌توانید آن را به طور کامل در زیر بخوانید.
پس حرف - حریم خصوصی قدرت است: چرا و چگونه باید کنترل داده های خود را دوباره به دست آورید
آنها همچنان ما را زیر نظر دارند. از زمانی که نسخه گالینگور این کتاب منتشر شد، نبرد بین محرمانگی و نظارت بیشتر شد. با هر رسوایی تکان دهنده تر از گذشته، زنگ خطر قوی تر و مخاطرات بیشتر از همیشه.
در میان بسیاری از اخبار حفظ حریم خصوصی که سال گذشته تیتر اخبار را پر کرد، چند مورد برجسته هستند. اولین نگرانی این است که یک پایگاه داده حساس با بودجه ایالات متحده حاوی 40 نقطه داده برای هر عضو ارتش ملی و پلیس افغانستان - از اسکن عنبیه تا روابط خانوادگی - ممکن است پس از خروج ایالات متحده به دست طالبان بیفتد. این مورد سمی بودن داده های شخصی و حماقت نداشتن برنامه اضطراری برای حذف داده های حساس در مواقع اضطراری را نشان می دهد. وقتی افراد داده‌های شخصی را جمع‌آوری می‌کنند، ما تمایل داریم تصور کنیم که آنها در بهترین دستان ممکن هستند و به خوبی از آنها استفاده می‌شود. اما داده‌های حساس آنقدر در برابر سوء استفاده آسیب‌پذیر هستند، ذخیره‌سازی آنقدر با ارزش و دشوار است که با توجه به زمان و انتقال داده‌های کافی، تصور اینکه در بدترین دست ممکن باشد، بسیار واقعی‌تر است.
دومین خبری که دنیا را تکان داد پروژه پگاسوس بود. افشای اطلاعات در جولای 2021 نشان داد که بیش از 50000 فعال حقوق بشر، دانشگاهیان، حقوقدانان و روزنامه نگاران در سراسر جهان توسط دولت های مستبد با استفاده از نرم افزار هکر Pegasus که توسط شرکت نظارتی اسرائیل NSO Group فروخته می شود، هدف قرار گرفته اند. این حرفه ها برای ایفای نقش خود در جامعه به تنهایی نیاز دارند. بدون حریم خصوصی، یک فعال حقوق بشر نمی تواند از خود در برابر یک دولت متجاوز دفاع کند. یک دانشگاهی نمی تواند آزادانه درس بخواند. وکیل نمی تواند محرمانه بودن موکلان خود را تضمین کند. و روزنامه نگار نمی تواند از خود یا منابعش محافظت کند.
احتمالاً تصادفی نیست که مکزیک، کشوری که بیشترین نماینده را هدف قرار داده است، همچنین مرگبارترین کشور جهان برای خبرنگاران است و تقریباً یک سوم روزنامه‌نگاران کشته شده در جهان در سال 2020 را به خود اختصاص داده است. از قدرت روزنامه‌نگاری یک ستون کلیدی دموکراسی است و شرکت‌هایی مانند NSO نرم‌افزارهای جاسوسی را در بازار تقریباً کاملاً غیرقانونی می‌فروشند. اینکه محصولات آنها برای دموکراسی و آزادی مضر است دیگر یک نگرانی فرضی نیست - این یک واقعیت است. پروژه پگاسوس شواهد محکمی ارائه می دهد. آیا به دلایل بیشتری برای ممنوعیت تجارت نرم افزارهای جاسوسی نیاز داریم؟
پروژه پگاسوس هیچ خبر خوبی در مورد محرمانه بودن فاش نکرد. به طور متناقض، دلیل وجود نرم افزارهایی مانند Pegasus به دلیل افزایش حریم خصوصی است. تا حدودی به لطف افشاگری های اسنودن مبنی بر اینکه ما در مقیاس گسترده مشاهده می شویم، رمزگذاری به پلتفرم ها و دستگاه های مختلف گسترش یافته است. به جریان اصلی تبدیل شد. در نتیجه، دولت‌های مستبد برای نظارت بر اهداف خود به نرم‌افزاری برای شکستن رمزنگاری نیاز دارند. رمزگذاری دولت ها را مجبور می کند تا بر نظارت خود (حداقل از نظر محتوا) تمرکز کنند، در مقابل این واقعیت که آنها به راحتی می توانند همه را زیر نظر بگیرند. نبرد بین حریم خصوصی و نظارت به یک مسابقه تسلیحاتی تبدیل شده است.
اسرائیل تنها صادرکننده نظارت نیست. این بسیار نگران کننده تر است که چین در حال فروش تجهیزات نظارتی در سراسر جهان است. بلگراد با هواوی قرارداد "شهر امن" امضا کرده و قصد دارد 8000 دوربین در سراسر شهر نصب کند. ده ها شهر در حدود 150 کشور جهان، خیابان ها، فرودگاه ها، مدارس و ساختمان های خود را با دوربین های چینی آغشته کردند. وجود جاسوس‌افزارهای چینی به‌عنوان زیرساخت شهرهای «هوشمند» نه تنها خطر قدرتمند کردن رژیم‌های غیرلیبرال را به همراه دارد، بلکه به پکن هم دسترسی به داده‌های حساس و هم این قدرت را می‌دهد که به راحتی شهر را تعطیل کند. این یک ایده وحشتناک است.
چین همچنین در حال پیشرفت در تنظیم استانداردهای جهانی برای فناوری های دیجیتال است. دموکراسی های صنعتی در چند دهه گذشته استانداردهای فناوری جهانی را از عرض ریل قطار گرفته تا فرکانس های مورد استفاده تلفن های همراه تعیین کرده اند، اما پکن قصد دارد آخرین نسل فناوری را کنترل کند. چین علاوه بر توسعه و صادرات فناوری‌های پیشرفته، از طریق تبلیغات و ابتکار یک کمربند، یک جاده، تقویت نفوذ خود در سازمان ملل و سایر نهادهای بین‌المللی، و از همه مهم‌تر، شروع به تنظیم داده‌ها و هوش مصنوعی روی قدرت نرم سرمایه‌گذاری می‌کند.
در کمال تعجب بسیاری از جامعه بین المللی، چین اخیراً یکی از سخت ترین قوانین حفظ حریم خصوصی در جهان را به همراه مجموعه ای از اقدامات برای تنظیم الگوریتم ها تصویب کرده است. اگرچه هیچ کس انتظار ندارد که قانون نظارت دولت را محدود کند، اما به طور قابل توجهی داده های شخصی را که شرکت ها حق جمع آوری آنها را دارند به حداقل می رساند و جریان داده های بین المللی را محدود می کند. چرا چین قوانینی را تصویب می کند که آنقدر سختگیرانه است که به بازار سهام این کشور که بیش از یک تریلیون دلار از دست داده آسیب می رساند؟ احتمالا پکن می خواهد احتمال هک کردن اطلاعات شخصی شهروندانش توسط نیروهای خارجی را به حداقل برساند. همچنین می خواهد قبل از اروپا و ایالات متحده استانداردهای هوش مصنوعی را تعیین کند.
علاقه مندان به فناوری مانند اریک اشمیت و شریل سندبرگ از تهدید چین برای درخواست نرمش از شرکت های فناوری در ایالات متحده استفاده کردند. آنها استدلال می کنند که اگر فناوری های اصلی شکسته شوند یا دسترسی به داده ها محدود شود، چین تسلط فناوری را به دست خواهد آورد. اکنون که پکن در حال تنظیم غول های فناوری خود است، این استدلال به قوت خود باقی نمانده است.
نقش ایالات متحده در تعیین استانداردهای جهانی برای حریم خصوصی و هوش مصنوعی حیاتی است. نسخه ما از سرمایه داری نظارتی به طور فزاینده ای شبیه به سیستم اعتبار اجتماعی چین است، با شرکت های خصوصی که با دولت ها برای نظارت و کنترل شهروندان همکاری می کنند. اما تلاش برای شکست دادن چین در بازی خودش یک اشتباه است. ما به سمت استبداد و به دور از ارزش‌های لیبرال خود حرکت می‌کنیم - دقیقاً همان چیزی که چین می‌خواهد. پیروزی چین در رقابت برای رسیدن به قعر اخلاقی یک پیروزی نخواهد بود. ما باید از سیستم هایی که بر جمعیت عمومی نظارت، کنترل و رتبه بندی می کنند دور شویم.
ایالات متحده تنها کشور توسعه یافته در جهان است که هنوز قانون حفاظت از داده ها را تصویب نکرده است. قانون فدرال حفظ حریم خصوصی فوری است. رازداری یک موضوع غیر حزبی است. زمان آن فرا رسیده است که آمریکایی ها در هر دو طرف جاده متحد شوند تا قانونی را تصویب کنند که تجارت داده های شخصی را غیرقانونی می کند، تبلیغات شخصی را ممنوع می کند، سیستمی را برای انتخاب داده های شخصی تنظیم می کند، و وظایف امانتداری را برای همه افرادی که با داده های شخصی کار می کنند تحمیل می کند. به عنوان حداقل.
اگر چین نظارت را صادر می کند، ایالات متحده و سایر دموکراسی ها باید حریم خصوصی را صادر کنند، هم در قالب استانداردهای قانونی و هم در قالب فناوری های نوآورانه که به اقیانوس داده های شخصی وابسته نیستند. ما نمی توانیم اجازه دهیم استبداد تکنو به معیار تبدیل شود. تکنولوژی خنثی نیست. دارای اهداف و مفروضات داخلی است. فناوری نظارت منجر به کنترل می شود که به نوبه خود آزادی را کاهش می دهد. بیایید صادرات ابزارهای نظارتی (مانند عینک های جدید فیس بوک، آخرین احیای عینک های هوشمند) را متوقف کنیم و صادرات فناوری های امنیت سایبری را آغاز کنیم که از ارزش های لیبرال پشتیبانی می کنند.
زمان آن فرا رسیده است که دموکراسی های جهان اتحادهای قدیمی خود را تجدید کنند. ایالات متحده شجاعت توسعه فناوری پیشرفته را دارد. اروپا تجربه ای در مدیریت طراحی مقررات حمایت از حقوق دارد. ما به یک پیمان جدید مشابه آنچه پس از جنگ جهانی دوم ایجاد شد نیاز داریم. ما به یک داده جدید برتون وودز، یک اعلامیه جدید حقوق بشر در عصر دیجیتال نیاز داریم. موارد دستور کار باید شامل استانداردهایی برای حفظ حریم خصوصی، امنیت سایبری و هوش مصنوعی باشد. هر چه بیشتر بتوانیم در این موضوعات به صفوف بپیوندیم، قدرت بیشتری برای مقابله با تهدیدات دموکراسی خواهیم داشت. اگر ایالات متحده جهان را به سمت دموکراسی هدایت نکند، چین آن را به سمت خودکامگی سوق خواهد داد.
گزیده ای از نسخه جیبی Privacy is Power by Carissa Véliz که در ۲۵ ژانویه ۲۲۲ منتشر شد و توسط Melville House Books منتشر شد.
[ad_2]
مقالات مشابه
- نتیجه مثبت در عرض 3 روز می گوید: Himanta Biswa سرما در مانیپور بحران
- کاهش به خدمات اساسی بافندگی به عنوان coronavirus نابسامانی اقتصاد محلی می فرستد متحده به بحران مالی
- چین از موارد فزاینده کووید در ایالات متحده سوء استفاده می کند و بایدن را به قول خود مبنی بر "بستن" ویروس مورد حمله قرار می دهد
- یک دختر 12 ساله پس از نزاع مادر با راننده دیگر در پارکینگ هتل به ضرب گلوله کشته شد.
- توضیح دسیکاتور آزمایش شده
- ویرجینیای غربی رکورد کووید را 50 درصد بالاتر از گذشته به ثبت رساند
- بهترین باغ های داخلی ایده هایی برای آوردن خارج از منزل بزرگ در داخل
- IKEA’s “Vacations in a Box” Help You Redecorate Based on Destinations
- مردی خواهر نوجوان باردار را سر برید و با سر بریده سلفی گرفت: پلیس
- آتی سهام هستند و تقریبا مسطح پس فروش در وال استریت